ความไม่สงบในชายแดนภาคใต้ (พ.ศ. 2544–ยังดำเนินอยู่)

การก่อความไม่สงบในภาคใต้ได้เริ่มขึ้นเพื่อโต้ตอบพระราชบัญญัติวัฒนธรรมแห่งชาติ พ.ศ. 2487 ของนายกรัฐมนตรี แปลก พิบูลสงคราม ซึ่งแทนที่การใช้ภาษามลายูในโรงเรียนของภูมิภาคด้วยภาษาไทย รวมถึงยกเลิกศาลอิสลามท้องถิ่นในสามจังหวัดชายแดนที่มีชาติพันธุ์มาเลย์และมุสลิมเป็นส่วนใหญ่ในจังหวัดยะลา, จังหวัดปัตตานี และจังหวัดนราธิวาส[3][การอ้างอิงวกเวียน] อย่างไรก็ตาม มันมักจะอยู่ในระดับที่ค่อนข้างเล็ก การก่อความไม่สงบทวีความรุนแรงขึ้นในปี พ.ศ. 2544 ในระหว่างรัฐบาลของนายกรัฐมนตรี ทักษิณ ชินวัตร การโจมตีของผู้ก่อการร้ายได้ขยายไปสู่ชนชาติไทยฝ่ายข้างน้อยในจังหวัดดังกล่าว[4] ส่วนกองทัพไทยก็ไปเกินกว่าคำสั่งของพวกเขา และตอบโต้ด้วยยุทธวิธีติดอาวุธที่รุนแรง ซึ่งเพียงแค่ส่งเสริมความรุนแรงเพิ่มขึ้น[5] ในตอนท้ายของปี พ.ศ. 2555 ความขัดแย้งได้เอ่ยอ้างการสูญเสีย 3,380 ชีวิต ซึ่งรวมถึงพลเรือน 2,316 คน, ทหาร 372 นาย, ตำรวจ 278 นาย, ผู้ต้องสงสัยก่อการร้าย 250 คน, เจ้าหน้าที่การศึกษา 157 คน และพระสงฆ์เจ็ดรูป ผู้เสียชีวิตหลายคนเป็นมุสลิม แต่พวกเขาตกเป็นเป้าหมายเพราะสันนิษฐานว่าสนับสนุนรัฐบาลไทย[6]

การจัดตั้งกองพล

ภายหลังเหตุการณ์ปล้นปืน พ.ศ. 2547 กองพลทหารราบที่ 15 ได้รับการจัดตั้งตามคำสั่งกองทัพบกเมื่อวันที่ 18 มีนาคม พ.ศ. 2550 โดยเป็นหน่วยรบหลัก ที่ดูแลความสงบเรียบร้อยในจังหวัดชายแดนภาคใต้[7]